Bildiğiniz gibi, sevgi karşılıklıdır. Sevgisiz bir hayat olamaz ki!.. İnsan karşısındaki kişiye sevgisini gösterirse, bu sevginin karşılığını muhakkak alır.

İnsan her şeyi sever.Bir eşyayı, bir hayvanı,bir insanı ve doğayı.Sevgi denilince akla ilk gelen !!AŞK’’ olur  herkesin hafızasında.Oysa ki aşktan başka sevgilerde vardır.Örneğin ben doğayı çok severim.Ve onunda beni sevdiğini hissediyorum.Yani sevginin karşılığını aldığıma inanıyorum.Eğer biz hiçbir kimseyi sevmezsek, bulunduğumuz çevredeki, itibarımızda hoş olmaz.O zaman yaşadığımız yere, orda bulunan kişilere, sevgi göstermez, onları sevmez isek, bizde sevilmeyenler arasında oluruz. Sevgi çok hoş, çok narin bir duygu bana göre. İnsan yaşadığı büyük sevgi selinde mutsuz olursa, bir daha kimseyi sevmeyeceğine de inanır ve hayatı boyunca sevgiden nefret eder, kimseyi sevmek istemez. En azından bu düşünce onları bu hale getirir. Sevgiden uzaklaşırlar. Sonrası ise, kimse tarafından sevilmediği için ‘’ sevgi nedir? ‘’ bunu bile unutur. İşte o zaman hayatın tadına varamazlar. Kendimden örnek verecek olursam eğer, sevgiye çok inandığım halde yaşadığım olay beni çok yıktı. Toplumdan uzaklaştım. Hatta sevgiden nefret ettiğim bile oldu. Adeta kendimi odama hapsetmiş gibi, oradan çıkmıyor, insanlar arasında bulunmuyordum. Kendimi sanal ortamın yanında hep kitaplarıma bağlandım. İşte bu konuyu tam anlatıyor olmalı. Sevilmemek beni derinden etkilemişti ve çevremdeki çok sevdiğim kişilerden bile uzaklaştım, onlardan uzak durdum. Sevdiğimi hiç belli etmedim. Sonra anladım ki, hep böyle devam etmemeli. Beni üzen kişiyi, bir eşya gibi bir kenara fırlatıp attım. Bulunduğum ortama baktım, sevdiklerime baktım, onları yanımda hissettim. Böylece kabuğumdan çıkmış, herkese sevdiğimi belli etmeye, onlara hep iltifat etmeye başladım. Hayat çok güzel. Kopmamak gerekiyor. Yaşamamız boyunca sevgi hep yanımızda olacak. Gerçekten sevmek için sevilmek, sevilmek içinde sevmek gerektiğini anladım. İnsan birini sevdiği zaman sevgisini doğal olarak, belli etmek istemese de, fark etmeksizin belli eder. Bu beslenen hisleri, hoş duyguları karşımızdaki anlar. Sevildiği zaman ise sevginin değerini daha iyi anlar, sevgiyi daha iyi gösterir, anlatır. İlla ki sözler ifade etmez, bu sevgiyi. Gözler buna yeter de artar bile. Bir bakış yeterli değil midir? Bence yeterli.

İçimizdeki sevgi selini kaybetmeyelim. Bu sel, yaşantınıza anlam kazandırır. Sevginizi, bu saf ve hoş duygularınızı içinizde saklamayın. Gerekli kişilerin önüne serin bu sevgi selini. Şunu unutmamak gerekir ki, Vedat Günyol’un da dediği gibi, sevgi araç değil, amaç olursa bir anlam kazanır. Doğru yerde, doğru zamanda, doğru kişiye ‘’ seni seviyorum ‘’ demeyi unutmayın. ‘’Seni seviyorum ‘’ sözcüğünü çekinmeden söyleyin, karşınıdakine. Sonra çok geç olabilir.